Old Drivers - New Operating System

Έβαλες τα καινούργια windows αλλά θες να τα δουλέψεις με το παλιό σου hardware - παλιατζούρα αφού δεν έχεις λεφτά ούτε για αυθεντικό OS. Τα χρόνια περάσανε όμως και κανείς δεν ενδιαφέρεται για το αν θα παίξει η κιτρινιασμένη web camera που έχεις στο συρτάρι. Κι όμως μπορεί! Ξαναβρίσκεις το παμπάλαιο driver και κάνεις τα εξής: right click και επιλέγουμε "troubleshoot compatibility". Περιμένουμε λίγο το PC να κάνει τα δικά του και στο παράθυρο που θα εμφανιστεί επιλέγουμε "try recommended settings". Τρέχει το οποιαδήποτε installation σε compatibility mode, πατάμε τα επόμενα κομπάκια και ήμαστε κομπλέ. Τα λιωμένα και ξεθωριασμένα περιφεριακά μας δουλέβουν με win7!

The Comeback

Επιτέλους! Μετά απο 9 ολόκληρους μήνες έχω ξανά το δικό μου PC. Μέχρι σήμερα είχα πολλά απο τα "C" χωρίς το "P". Το να χωρέσεις όλα σου τα πράγματα (pdf, doc, html, psd, jpg, ai, txt, avi...) μέσα σε ενα USB των 8GB είναι κομματάκι δύσκολο. Αυτή τη μακρά περίοδο χωρισμού την επέβαλε η άρνηση της motherboard να συνεργαστεί. Πριν κάτι μήνες μου είχε κάνει κάτι κουλά και δεν άνοιγε το PC. Τα έλεγξα όλα και κατέλειξα στο οτι ήταν καμμένη. Κατα τύχη όμως βρέθηκε οτι ήταν το BIOS. Ψύλοι στ'αυτιά μου μπήκανε πως το BIOS είχε ιο. Δούλεψε που λές το PC σε ξένα χέρια με άλλους δίσκους. Όταν ήρθε η στιγμή να επιστρέψει στο νόμιμο ιδιοκτήτη του με τους αρχικούς δίσκους, μουλάρωσε ξανά! Ούτε μπίπ, ούτε ακρόαση. Έκανα που λές το σφάλμα να τσεκάρω τιμές για νέα motherboard. Μέγα λάθος! Στα ύψη οι τιμές. Έμαθα και για το hot swap, έμαθα και για τα programing machines (ανάθεμα και αν θα θυμόμουνα να το δουλέψω) και τέλος ανακάλιψα το Θεό απο την Ολλανδία! MyTech. Τους λές τη motherboard που έχεις, τους δείνεις και 13euro και περιμένεις το ταχυδρόμο! Χώνεις το νεο BIOS CHIP και βάζεις πρώτα απο κάτω οδοντικό νήμα. Μπουτάρει το PC, ξυλώνεις το καινούργιο και βάζεις το παλιό στη θέση του με ανοικτό το μηχανάκι. Restart και τώρα έχεις ενα εντελός λειτουργικό PC και ενα spare BIOS Chip για τα δύσκολα.

Dangerous stuff οι νυχτοπεταλιές!

Έχοντας μεγαλώσει κάποιος στην Αθήνα, ανακαλύπτει σιγά σιγά ότι για να κάνει κάτι θα πρέπει να το κάνει βράδυ. Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός των Αθηναίων είναι ασφυκτικός το πρωί για να κάνεις το οτιδήποτε. Έτσι όταν πέσει το σκοτάδι η διάθεση αλλάζει. Σα το δράκουλα και εγώ βγαίνω από το διαμέρισμα-φέρετρο και αρχίζω να κάνω σκανδαλιές! Έτσι έμαθα να ζω. Μετά τις 00:00 είμαι άλλος άνθρωπος. Ησυχία, λιγότεροι άνθρωποι, βελτιωμένη θερμοκρασία και ατμόσφαιρα... Μπορείς να κάνεις τα πάντα. Ιδικά εδώ που είμαι μπορείς να αρχίσεις και από τις 21:00. Ναι είναι είναι λίγο νέκρα τα πράματα. Έτσι λοιπόν εχτές αποφάσισα να κάνω τη πρώτη νυχτερινή βόλτα. Τόσο καιρό μόνο στη δουλειά πάω και με φως. Είμαι μήνες εδώ αλλά ποτέ δε το τόλμησα γιατί φοβόμουν. Και όταν λέω φόβος εννοώ φόβος για τη ζωή μου. Οι δρόμοι της Αθήνας είναι πάρκα δραστηριοτήτων μπροστά στη κυκλοφοριακή αναρχία που επικρατεί εδώ. Οι νεκροί στους δρόμους είναι καθημερινό φαινόμενο. Και απίστευτα γεγονότα. Όχι τροχαία. Να πατάνε πεζούς και να πέφτουν πάνω σε σπίτια. Τέτοια πράγματα. Ακραίες καταστάσεις. Τόσα χρόνια στην Ελλάδα με δουλειές της γύρας και πρώτη φορά, εδώ είδα ανοιγμένο κρανίο και ρυάκι από καφέ αίμα. Το πρόβλημα το εντοπίζω εγώ προσωπικά στο ότι δεν υπάρχει αστική συγκοινωνία. Έτσι όλοι πιάνουν το τιμόνι και όποιον πάρει ο χάρος. Χαρακτηριστικό ότι οδηγούν από τα 17. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πας κάπου εκτός από το αυτοκίνητο. Επίσης οποιοδήποτε δίτροχο δεν ανήκει στο δρόμο. Ακόμα και μηχανές. Τέλος η σήμανση είναι προαιρετικής τήρησης. Δηλαδή αν περάσεις με κόκκινο μπορείς να πεις "Αχ μωρέ δε το είδα... Είχε φανάρι εκεί πίσω;" Κάτι σα το ελληνικό STOP αλλά ένα βήμα παραπέρα. Και μετά από αυτή τη μακροσκελή εισαγωγή να σας πω τι έγινε εχτές.

Μάζεψα λοιπόν όλο μου το θάρρος και ξεκίνησα. Φώτα φορτισμένα, το GPS στο τιμόνι (με ποδήλατο για εικονίδιο πλοήγησης), νερό, μουσική και πάμε! Να πάμε αλλά μέχρι να τα στερεώσω όλα αυτά κάτι ξέχασα. Στην αρχή το τσούλαγα μόνο μέσα στη γειτονιά προσπαθώντας να θυμηθώ τι άφησα πίσω. Να ήταν η τρόμπα, η σαμπρέλα, το κινητό; Χέστο λέω μια βόλτα πάω και θα γυρίσω. Οπότε αυξάνω ταχύτητα και... ΚΡΑΝΟΣ! Είχα ξεχάσει το κράνος! Και δεν είναι ότι φοβάμαι μόνο τους άλλους. Φοβάμαι και εμένα. Έχω μια τάση να οδηγώ ατσούμπαλα-καρούμπαλα μερικές φορές. Γυρνάω το παίρνω και συνεχίζω. Στόχος να φτάσω σε ένα λόφο με θέα όλο το κέντρο της πόλης. Οι δρόμοι άδειοι. Έξω ήταν μόνο οι tredyδες του σαββατόβραδου. Αρκετά επικίνδυνοι αλλά λίγοι. Λίγο πριν φτάσω λοιπόν στο προορισμό μου και καθώς ανέβαινα το λόφο πετάγεται απο ένα στενό ένα κατακόκκινο υπερδιαστιμόπλοιο κάμπριο με τρελές σβούρες! Ο παπάρας έκανε οχτάρια στη μέση της διασταύρωσης και όπως έφευγε παραλίγο να με πάρει σβάρνα. Με σύγχυσε φυσικά αλλά προσπάθησα να ηρεμήσω. Απολαμβάνω τη θέα μου και παίρνω το δρόμο της επιστροφής. Ξαναμπαίνοντας στο κέντρο της πόλης, είδα όλους μου τους φόβους να πραγματοποιούνται! Σταματάω σε ένα STOP και βλέπω ότι έρχεται ένα αυτοκίνητο με φλας αναμμένο για να στρίψει εκεί που ήμουν εγώ. Οπότε είπα να βγω σιγά σιγά. Ο τυπάς όμως δεν ήθελε να στρίψει αλλά να πλευρίσει και να αφήσει ολόκληρο το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο και θεώρησε λογικό το ότι εγώ θα το καταλάβαινα (ότι βγάζει φλας αντί για alarm όταν παρκάρει) ΚΑΙ θα τον περίμενα κιόλας επειδή είμαι με ποδήλατο στο δρόμο. Λογικό ήταν να συμπέσουν οι δρόμοι μας και να τον κόψω. Σταμάτησε στο ένα μέτρο από εμένα και ανταλλάξαμε βλέμματα της φάσης "Άντε, άντε... πάμε." Ε! με το που πήγα να ξεκινήσω έρχεται μια λευκή BMW και χτυπάει χωρίς λόγο (υπήρχε ορατότητα) τον άνθρωπο από πίσω, σέρνοντας το αυτοκίνητό του στους 10 πόντους από το πόδι μου. Ευτυχώς πάταγε φρένο εκείνη τη στιγμή! Το τι σκατό έτρεξε δε το συζητάμε. Να βλέπεις ένα αυτοκίνητο να σπρώχνει ένα άλλο καταπάνω σου και εσύ να είσαι σταματημένος με τα σίδερα στα σκέλια. Άσπρισα. Ούτε το ninja δε μπόρεσα να κάνω και να πηδήξω στο καπό να σωθώ. Anyway τη σκαπούλαρα. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθώ με κανένα τους οπότε συνέχισα το δρόμο προς το σπίτι. Αλλά ο τυπάς με τη BMW είχε ξεκούμπωτη πουκαμιασιά και δίπλα το ξέκολο με το σατέν το φόρεμα να του ουρλιάζει. Ε πες μου. Δεν είναι στερεότυπο τώρα αυτό; Του μπροστά του ξήλωσε όλο το πίσω προφυλακτήρα. Τρελή τράκα! Γύρισα σπίτι έκανα ένα ντούζ και έβαλα να δω "Family Guy". Μπορεί σε κάνα δυο μήνες να ξαναβγω βόλτα βράδυ.

ΚΡΑΤΑ ΕΛΛΗΝΑ

Ελλάδα. Μια προβληματική χώρα. Και το πρόβλημα φυσικά δεν είναι η σημερινή οικονομική κατάσταση. Το πρόβλημα είναι το τερατώδες υδροκέφαλο κράτος, η συγκεντρωτική δομή της, οι αλλοτριωμένοι πολίτες της, η έλλειψη χαρακτήρα και ήθους, η απουσία στόχων ρε φίλε! Βλέποντας κανείς από απόσταση τη πορεία της Ελλάδας μέσα στο 2010 καταλαβαίνει το μέγεθος του προβλήματος. Ψεύτικη επανάσταση του λαού, επιβολή μιας μίζερης κατάστασης, αναίτιες πράξεις από όλους... και τι να λέμε τώρα. Γελοίοι άνθρωποι που δε βλέπουν πέρα από τι μύτη τους. Μέσα σε όλη αυτή την απέχθεια που καλλιεργώ χρόνια μέσα μου για αυτή τη χώρα ήρθε επιτέλους η στιγμή που θα μπορέσω να νιώσω μόνο χαρά!

Διακοπές εξωτερικού μόνο Ελλάδα! ΚΡΑΤΑ ΕΛΛΗΝΑ.

ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΔΥΝΑΤΟΙ 490π.Χ. - 1821 - 1940 ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΗΤΕΣ.

Τώρα και σε billboards! Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα έβλεπα ταμπέλες στο δρόμο που θα μου λένε "Φύγε... φύγε τώρα... και τρέχα. Μα το Θεό τρέχα και μη κοιτάξεις πίσω. Σε περιμένουν και έχεις αργήσει." Και είναι παντού. Όχι μόνο μια δυο... κάθε 50Km οδικού δικτύου σε περιμένει άλλη μια να σου το ξαναθυμίσει!

Ιδιωτική πρωτοβουλία φυσικά και διαφημιστικό κόλπο. Κόλπα που στην Ελλάδα θέλουν αποκρυπτογράφηση και πολυήμερες επεξηγηματικές διευκρινίσεις για να κατανοήσουν το σκοπό τους. Άσε όμως... τώρα ήμαστε απασχολημένοι με τη σπορά του φόβου. Μη παραπονεθεί όμως κανείς στο θέρος! Ο ευγενικός αυτός άνθρωπος που με φορτώνει με πάθος για διακοπές (εκτός από την ακατάπαυστη δουλειά) εξηγεί εδώ το σκεπτικό του, με ωραία μουσική υπόκρουση κιόλας. Έχει και photo. Τα λέμε σε λίγες μέρες επι ελληνικού εδάφους Ορέ ντουβάρ!

Δήμος Αθηένου - 1ο Φεστιβάλ Κεραμικής

Τη Παρασκευή 9 Ιουλίου ο δήμος Αθηένου διοργάνωσε το 1ο Φεστιβάλ Κεραμικής. Ταυτόχρονα έγινε και η τέλεση εγκαινίων παγκύπριας καλλιτεχνικής έκθεσης κεραμικής από τη κ. Έλση Χριστόφια στο Καλλινίκειο Δημοτικό Μουσείο Αθηένου. Έγινε επίδειξη τρόπου παρασκευής τυροκομικών προϊόντων όπως αναρή και βραστό χαλλούμι. Ιδικά το βραστό χαλλούμι που είναι ένα βήμα πριν τη πλήρη στερεοποίησή του είναι απίστευτα γευστικό. Είχαν τρεις αυτοσχέδιους φούρνους. Ένα πρωτόγονο καμίνι, ένα μεταγενέστερο φούρνο σε μορφή δράκου και ένα σύγχρονο με τροφοδοσία γκαζιού. Καλή οργάνωση και πολύ όμορφη βραδιά σε παραδοσιακό κλίμα. Πολλές φωτογραφίες εδώ.

Ποδήλατο...

38 βαθμοί Κελσίου, 80% υγρασία, άνεμος 16km, ορατότητα 13km, κλίση 9,1%. Και ο τύπος ανέβαινε κομμάτια! Άπιαστος. Στην επιστροφή είδα και την ομάδα με τα mountain bikes και ξενέρωσα για τα καλά που ήμουν μέσα στο κονσερβοκούτι.

Κλείνω κάπου τα 1.000Km φέτος και είναι όλα commuting. 6 μήνες ασφάλτινα λάστιχα! Βαρέθηκα. Το σαββατοκύριακο του έκανα πάλι ένα καλό πλύσιμο και συντήρηση, προσπαθώντας να μαζέψω τα αμάζευτα. Πλέον μετά απο 4.000 χιλιόμετρα, ο πανάκριβος δισκοβραχίονας της Shimano FC-M191, παρέδωσε πνεύμα. Για περιφερειακό των 15 ευρώ και πολύ άντεξε. Τώρα πάμε για άλλα. Με τι λεφτά όμως; Η "κρίση" δυστυχώς δε χτύπησε τη ποδηλατοβιομηχανία αλλά μόνο τη τσέπη μου, κάνοντας τη προμήθεια ανταλλακτικών ακόμα πιο δύσκολη και το SLX άπιαστο όνειρο.

Πάντως μετά το πλύσιμο τα άσπρα κομμάτια του έλαψαν ξανά! Άσπρα grips, σέλα, πετάλια, παγούρι, ανάρτηση. Το επόμενο ποδήλατο θα είναι σίγουρα άσπρο! Μου αρέσει πολύ.

Rise Up

Τη παρασκευή είπαμε να μορφωθούμε στο τοπικό cinema. Η ταινία της βραδιάς ήταν το "RiseUp" Ντοκιμαντέρ γύρω από την underground reggae σκηνή στη Jamaica και ειδικότερα του Kingston. Πςςς... Πιασάρικο ε; Που να δεις και τα teaser δηλαδή! Τρομερή εικονοληψία, ωραίο μοντάζ, πολύ καλή παραγωγή και ο Αργεντινοαμερικανός σκηνοθέτης Luciano Blotta πολύ καλός στη δουλειά του αλλά μόνο εκεί. ΔΕ πας ρε φίλε στο νησί να κάνεις 3 χρόνια γυρίσματα και με τις γνώσεις σου γύρω από τη reggae να είναι ο Bob Marley και τα muted upstrokes στη κιθάρα. Θεματολογία που θύμιζε X factor show. Περιέγραψε την ιστορία τριών μουσικών. Της Thirdly, μιας "χωριατοπούλας" που ανάμεσα στο άρμεγμα, το πλύσιμο και το μαγείρεμα πέταγε regggae ρίμες σε soul φωνητικά. Του Ice Anastasia, ενός πλουσιόπαιδου που με το λίγο ταλέντο και τα πολλά λεφτά προσπαθεί να αποκτήσει φήμη (ακόμα). Και τέλος του Turbulence, ενός πολύ ταλαντούχου φτωχόπαιδου ο οποίος είχε το breakthrough του με το τραγούδι Notorius. Τι καταστροφή ήταν αυτή; Απο τα 88 λεπτά όμως άξιζε να εστιάσεις τη προσοχή σου για να προλάβεις τις γρήγορες σφήνες με σκηνές πραγματικών underground μουσικών, αληθινών rastafari και τη καθημερινότητα στις φτωχογειτονιές. Αυτό που θα έπρεπε να ήταν η ουσία του ντοκιμαντέρ ήταν απλές σφήνες.

I could have been one of the most natorious
I got saved by the king and his grace is so glorious
I could have been one of the most devestating i got saved
By the king and his love is everlasting

DIY Ζαχαροπλαστική

Τα Υλικά

- 1 κρέμα ζαχαροπλαστικής βανίλια ΓΙΩΤΗΣ
- 1 κρέμα ζαχαροπλαστικής σοκολάτα ΓΙΩΤΗΣ
- 1 κουτί μπισκότα digestive
- 1 λίτρο γάλα
- 1 μαύρη σοκολάτα

Βουτάμε τα μπισκότα γρήγορα μέσα στο γάλα και τα στρώνουμε στο ταψί. Αρκεί να μουσκέψουν χωρίς να μουλιάσουν.
Φτιάχνουμε τη κρέμα με γεύση βανίλια χτυπώντας καλά και τη στρώνουμε πάνω απο τη βάση με τα μπισκότα με μια σπάτουλα. Στη συνέχεια φτιάχνουμε και τη κρέμα σοκολάτας και τη στρώνουμε και αυτή από πάνω. Λιώνουμε σε ένα μπρίκι τη μαύρη σοκολάτα μαζί με λίγο γάλα για να βγει πιο ρευστή. Περιχύνουμε το ταψί κουνώντας το γρήγορα κυκλικά να πάει παντού. Διακοσμούμε με λίγη τρούφα. Το αφήνουμε στο ψυγείο για κανα μισάωρο και είναι έτοιμο.

Κέικ σοκολάτα - πορτοκάλι

Καλά τι να λέμε τώρα... Πλέον το κάνω με κλειστά μάτια. Είπα να πάω ένα βήμα παραπέρα μιας που έμαθα και το φούρνο και να προσθέσω στη προηγούμενη συνταγή τριμμένο πορτοκάλι. Το έψησα εχτές το βράδυ πριν πάμε να δούμε το video installation το οποίο ήταν έτσι κι έτσι, και σήμερα το πρωί το τούμπαρα, αντικατέστησα τη μαύρη σοκολάτα με γάλακτος και μπήκε και τρούφα!
"Η" γεύση, όχι αστεία.

Φάβα - Speed Cooking

Λιακάδα, ζεστό αεράκι, μεγαλώνει και η μέρα σιγά σιγά... Μύρισε καλοκαιρινός μεζές. Έτσι είπα να ρισκάρω τη ζωή μου (έλλειψη ενζύμου G6PD) και να φάω για πρώτη και τελευταία φορά ΦΑΒΑ! Αυτή τη δροσερή πηχτή κρέμα από όσπρια στολισμένη με ζουμερές ντομάτες, καυτό ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και μπόλικο λεμόνι. Βάλε μέσα και ένα παγωμένο ούζο και ο συνδυασμός γίνεται φονικός! Φάβα Σαντορίνης, ιδική προετοιμασία, μούσκεμα σε νερό, συνεχόμενο ανακάτεμα, blender... Δεν έχουμε χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες. Ο ήλιος δε καίει για πολύ και φαγητό που θέλει 3 ώρες γεμάτες, έγινε σε 1,5 ώρα! Πάμε...

Τα Υλικά:

• 500gr. φάβα
• 2 ξερά κρεμμύδια
• λίγο φρέσκο πράσινο κρεμμύδι
  
• 2 ντομάτες
• μαιντανό
• λεμόνι
• ελιές
  
• λάδι

- Μουλιάζουμε τη φάβα για καμιά ώρα; Μπα... Απλό ξέπλυμα.
- Τη βάζουμε σε μια κατσαρόλα, τη σκεπάζουμε με μπόλικο νερό, ρίχνουμε ένα κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα και λίγο αλατοπίπερο (με φειδώ). Αφαιρούμε λίγο λίγο τον αφρό που βγάζει στην αρχή και ανακατεύουμε συνεχώς γιατί κολλάει πάρα πολύ εύκολα.
- Τη βράζουμε καλά μέχρι να πιει όλο το νερό και να γίνει ένας πηχτός χυλός. Αν θέλουμε τη περνάμε και από το multi για λίγο και γίνεται τέλεια. Κερδίζουμε κι άλλο χρόνο έτσι.
- Σε ένα πιάτο κόβουμε τις ντομάτες, λίγο πράσινο φρέσκο κρεμμύδι (αν έχουμε δυνατό στομάχι), ψιλοκόβουμε το κρεμμυδάκι και κρατάμε και λίγες ροδέλες για εφέ.
Στρώνουμε τη παχύρρευστη φάβα στα πιάτα μας, διακοσμούμε με τα παραπάνω υλικά, προσθέτουμε λίγο λάδι, μπόλικο λεμόνι... και ρίχνουμε τον πάγο στο ούζο!

...ριψοκίνδυνες απολαύσεις σε χρόνο ρεκόρ. Καλή όρεξη.

ΒΙΤΕΟ ΚΛΑΠ Ε.Λ.Α

Τι SVHS, DVD, BlueRay, Full HDTV, HDD Media Player μου λες τώρα; Πας καλά; Εδώ μιλάμε για ΤΗΝ επανάσταση (Ε.Λ.Α: Ένοπλος Λαϊκός Αγώνας) στο home enterteiment!

Βίτεο Κλάπ μάγκες... και 24h! Ή αλλιώς Viteo Clap. Και πραγματικά αξίζει το clapping ο άνθρωπας που είχε την ιδέα για το μαγαζί. Νόμιζα πως θα είχα πρώτος τη χαρά της ανακοίνωσης αλλά αν κάνετε ενα shearch με τις λέξεις "βιτεο κλαπ" ιδικά στο google images θα βρείτε πολλά για το κατάστημα στην οδό Διγενή Ακρίτα. Πρέπει να είναι κανα δυο χρόνια μόνο που άνοιξε.

Καθαρά Δευτέρα ...meat-free υπεργεύμα!

Με το ζόρι μπορώ και πατώ τα πλήκτρα. Έτσι και με ζουπίξεις με το δάκτυλο θα βγει χαλβάς! Προσπαθώ να χωνέψω εδώ και ένα 5ωρο αλλά μάταια! Οι καλεσμένοι δε μπόρεσαν να έρθουν, αυτό δε σήμαινε όμως ότι δε θα μαγειρέψουμε! Έτσι οδηγηθήκαμε στην υπερβολή για άλλη μια φορά. Το πρωί περπατήσαμε για μιάμιση ώρα απολαμβάνοντας την άδεια πόλη. Ιδρωμένα zombie σε αναζήτηση λαγάνας. Επιστρέψαμε με όλες τις προμήθειες στη κουζίνα, συντονίσαμε το ράδιο στο κανάλι 6 (εκπληκτικό πρόγραμμα) και λίγο μετά... λάδια, αλεύρια, πιάτα, μίξερ και μπύρες αριστερά και δεξιά. Το τηγάνι άδειαζε και το τραπέζι γέμιζε, γέμιζε, γέμιζε... Ε, έγινε και πάλι χαμός. Το γιορτάσαμε εγκαινιάζοντας μια καινούργια συνταγή. Καλαμαράκια σε χυλό μπύρας, must έτσι; Τραγανιστά και πνιγμένα στο λεμόνι... Ταραμάς (σπιτικός), λαγάνα, χαλβάς, ελιές, πατάτες, πίτα και μπύρα... πολύ μπύρα αδερφάκι μου. Αν πετάγαμε και αετό το πρωί θα έκλαιγα από τη συγκίνηση.

Ανάμεικτο κέικ

Τα Υλικά

• 500gr φαρίνα κόκκινη
• 250gr βούτυρο
  
• 450gr ζάχαρη
• 4 αυγά
• 250gr γάλα
• 2 βανίλιες
• λίγο κακάο
• 100 μαύρη σοκολάτα
• 15gr μαγκιά. Ναι μαγκιά ...μαγιά βάζουνε οι άσχετοι
  

* Tips: Βούτυρο: Βιτάμ κλασικό. Γάλα: ΝΟΥΝΟΥ εβαπορέ για πιο γεμάτη γεύση. Κακάο για ρόφημα. Το κλασσικό είναι πολύ πικρό

- Ανοίγουμε το φούρνο να προθερμαίνεται στους 160 C.
- Βάζουμε το βούτυρο στο φούρνο μικροκυμάτων να μαλακώσει για 30sec. Προσοχή γιατί δε πρέπει να λιώσει και να καίει. Εκτός του ότι δε θα αφρατέψει, θα σκάσει και μέσα στο φουρνάκι σα βόμβα. Κρατάμε λίγο από αυτό (~3 κουταλάκια) για τη φόρμα και τη κουβερτούρα.
- Χτυπάμε το βούτυρο σε δυνατό μίξερ και προσθέτουμε σταδιακά τη ζάχαρη και τα αυγά. Συνεχίζουμε για 3-4 λεπτά έτσι ώστε να γίνει ένα λείο μείγμα.
- Χωρίς να σταματήσουμε το ανακάτεμα ρίχνουμε το αλεύρι (κρατάμε μια κουταλιά), το γάλα και τις βανίλιες.
- Βάζουμε τη φόρμα για 1-2 λεπτά στο φούρνο για ζεσταθεί λιγάκι έτσι ώστε το βούτυρο να λιώσει και να πάει παντού. Πασπαλίζουμε με το αλεύρι που κρατήσαμε και τινάζουμε τη φόρμα έτσι ώστε να πάει παντού. Μην αφήσετε κομμάτια με πολύ αλεύρι γιατί θα βγει σκονισμένο το κέικ.
- Ρίχνουμε μέσα στη φόρμα τα 2/3 του μείγματος.
- Ξαναχτυπάμε στο μίξερ το υπόλοιπο μείγμα ρίχνοντας μέσα αυτή τη φορά λίγο κακάο. Βάλτε όσο νομίζετε. Να πάρει ένα καλό σοκολατένιο χρώμα.
- Ρίξτε το πάνω από το λευκό μείγμα ομοιόμορφα. Δεν ανακατεύουμε για να παραμείνει έντονη η εναλλαγή του χρώματος και της γεύσης. Έτσι κι αλλιώς θα ανακατευτεί λίγο και από μόνο του.
- Το βάζουμε να ψηθεί* σε μέτριο φούρνο για κάτι λιγότερο από μια ώρα.
- Όταν το βγάλουμε από το φούρνο το αφήνουμε καμιά ώρα να κρυώσει καλά και μετά το ξεφορμάρουμε.
- Μέσα σε ένα μπρίκι ζεσταίνουμε τη κουβερτούρα μαζί με ένα φλιτζανάκι του καφέ γάλα και μια κουταλιά βούτυρο, ανακατεύοντας συνεχώς. Χαμηλή η φωτιά γιατί η σοκολάτα κολλάει πολύ εύκολα.
- Περιχύνουμε το κέικ με τη μαύρη σοκολάτα ενώ είναι ακόμα ρευστή και την απλώνουμε με τη βοήθεια μιας σπάτουλας. Το αφήνουμε και πάλι καμιά ώρα να κρυώσει και να σχηματίσει μια σκληρή κρούστα.
- Συνοδέψτε με γάλα το πρωί ή το βράδυ και με καφέ το απόγευμα.

* Golden Tip: Αν δε βάλετε το κέικ σε ταψάκι αλλά στη κλασική φόρμα σχήματος δακτυλίου υπάρχει κίνδυνος να ξεροψηθεί από πάνω και μέσα να είναι ακόμα άψητο. Γιαυτό καλύψτε το στη μέση της διαδικασίας με ένα κομμάτι λαδόκολλας για ~15 λεπτά. Όχι πιο πριν για να μη κολλήσει πάνω στο κέικ και να το αφήσει να φουσκώσει.

Νίκος Ξυλούρης (7 Ιουλίου 1936 - 8 Φεβρουαρίου 1980)

Τριάντα χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του Νίκου Ξυλούρη. Η αξιοθαύμαστη αυτή φωνή ερμήνευσε συγκλονιστικούς στίχους πάνω σε εκπληκτική μουσική. Κάποια τραγούδια είναι ανυπέρβλητα! Συνεργάστηκε με πολλούς. Παρακάτω οι σημαντικότεροι:
Στιχουργοί: Βαγγέλης Γκούφας, Βασίλης Ανδρεόπουλος, Βιτσέντζος Κορνάρος, Γιάννης Κακουλίδης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Γιάννης Ρίτσος, Γιώργος Ζερβουλάκος, Γιώργος Σεφέρης, Γιώργος Σκούρτης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Διονύσιος Σολωμός, Ερρίκος Θαλασσινός, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Κ.Χ Μύρης, Κώστας Βάρναλης, Κώστας Καρυωτάκης, Κώστας Κινδύνης, Κώστας Μουντάκης, Κώστας Φέρρης, Ματθαίος Μουντές, Μιχάλης Κατσαρός, Νίκος Γκάτσος, Οδυσσέας Ελύτης, Παναγιώτης Ανδρόνικος, Πάρης Μίτσος, Παύλος Μάτεσης, Ρήγας Φερραίος.
Συνθέτες: Γιάννης Μαρκόπουλος, Ηλίας Ανδριόπουλος, Κώστας Μουντάκης, Λίνος Κόκοτος, Λουκάς Θάνου, Μιχάλης Νικολούδης, Νίκος Μαμαγκάκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Χρήστος Λεοντής.

"Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλοιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μην φαγωθούμε μεταξύ μας"

"Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά
Καταλαβαινόμαστε τώρα, καταλαβαινόμαστε τώρα δεν χρειάζονται περισσότερα
...
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου απ' τον κόσμο
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε, για να σμίξουμε, να σμίξουμε τον κόσμο"

Ψαρονίκο σε ευχαριστώ για τη μουσική.

Freeday συναπάντημα!

Εχτές το βράδυ όπως ανέβαινα τη Λ. Κηφισίας, έγινε το αδιανόητο. Αδιανόητο γιατί ποτέ δε θα το επιδίωκα, αλλά ήταν μια ευχάριστη προσφορά της Θεάς τύχης. Όπως έκανα ποδήλατο στη λεωφορειολωρίδα, στο ύψος της Πανόρμου, βλέπω μπροστά κάτι φωτάκια... Όπως πλησιάζω αντιλαμβάνομαι πως είναι 3-4 ποδήλατα που πάνε αργά... Σηκώνω καλά το κεφάλι μου και τι να δω; ...το freeday!

Πάρα πολλά ποδήλατα (πάνω από 100) και γενικευμένος πανικός! Τους έκανα μια φορά πάνω κάτω για να αξιολογήσω τη φάση και είπα να τους ακολουθήσω μιας και δεν είχα και κανα ραντεβού. Είχε όλες τις ηλικίες αλλά κυρίως ¨φοιτητές¨. Τα ποδήλατα ήταν ΟΤΙΝΑΝΑΙ! Carbon κούρσες, Dahon racing, Fixed Gear, FS, City, Classic... Επικρατούσε όμως το στυλ... Γιατί καλός ποδηλάτης είναι ο στυλιζαρισμένος αναβάτης! Φωτάκια όλων των ειδών, πολλές μοντιφιές άκρως εντυπωσιακές και μεγάλη ποικιλία από κόρνες, κουδούνια και σήματα! Στη κεφαλή της πορείας ήταν ένας τυπάς με inline πατίνια. Στις ανηφόρες νόμιζα ότι κρατιόταν από ποδήλατο, αλλά ο άνθρωπας έβγαλε τη Κηφισίας και άλλες βαρβάτες ανηφόρες ...big kahones! Οι μεγάλες διασταυρώσεις κλείνανε μέχρι να περάσουν όλοι και κάθε 1Km είχε στάση για ανασυγκρότηση. Τους ακολούθησα μέσα στο Ν. Ψυχικό, Χαλάνδρι, Βριλήσσια, Μελίσσια και Μαρούσι από τις 10:30 μέχρι τις 1:30. Εκεί κάπου βαρέθηκα να αφήνω τη βαρύτητα να κάνει πετάλι και είπα να ξεπεράσω για λίγο τα 7Km. Οπότε τους άφησα και συνέχισα στο προορισμό μου. Καλά ήταν.

Γιατί να πας στο επόμενο freeday:

• Γιατί έχει πολύ πλάκα, φασαρία, νέα πράγματα να δείς και να σε εμπνεύσουν.
• Γιατί δε μπορείς ή φοβάσαι να κάνεις ποδήλατο μέσα στη πόλη και πολλά Km.
• Γιατί μπορείς να δεις φάτσες αγανακτισμένων Αθηναίων οδηγών και το ανέμελο είδωλό σου να αντικατροπτίζεται στα οργισμένα μάτια τους ενώ πεταλάρεις βασανιστικά αργααά...
• Γιατί μπορείς να βρεις άλλους Ευρωπαίους με fixedgear για να μάθεις τι ποδήλατα είναι αυτά και να εξασκήσεις τα σκονισμένα αγγλικά σου.
• Γιατί μπορείς να βρεις γκόμενο - γκόμενα, μιας και όλοι ψάχνουν ¨παρέα¨ για να γυρίσουν σπίτι.

Γιατί να μη πας στο επόμενο freeday:

• Γιατί δεν έχεις φανταχτερά ρούχα, ωραία μποτάκια, στυλάτα καπελάκια και καρναβάλι ποδήλατο.
• Γιατί έχεις φίλους, γκόμενο-γκόμενα, αγοραφοβία και το Θησείο σου πέφτει μακριά.
• Γιατί κάνεις κανονικά ποδήλατο και έχεις συνηθίσει σε 6 ώρες να βγάζεις τριψήφιο αριθμό χιλιομέτρων με το bottle cage να έχει παγούρι με νερό και όχι μπουκάλι της amstel.
• Γιατί δεν είσαι mainstream τύπος και συχαίνεσαι αυτές τις forumoμαζώξεις

service day

Σήμερα το μεσημέρι έγινε το πρώτο service για το 2010. Καλό πλύσιμο λάδωμα και 2η συντήρηση της ανάρτησης. Το ποδήλατο πλέον κυκροφοράει με τις εξής αναβαθμίσεις...

Νέοι τροχοί Shimano XT Disc Centerlock / DT Swiss XR 4.2d με μαύρες ακτίνες DT. Λευκά grips απο τη yeti, TranzX midi handlebars. Νέα κασέτα Shimano CS-HG40-8. Αλλαγή Front Derailleur με Shimano DEORE XT FD-M770.