Για να μου μπει καλά ο μήνας, είπα να πάρω μια γερή δόση πολιτισμού και πήγα στο μουσείο της Ακρόπολης. Αγαπημένο έκθεμα ο τρισώματος δαίμονας (570 π.Χ.) στα δεξιά του πώρινου αετώματος του ναού της Αθηνάς. Μέχρι εκεί όμως γιατί δε σκαμπάζω και πολλά από τέχνη. Να πω όμως αυτό που σκαμπάζω; Εντελώς λάθος έκθεση των αγγείων και καλά κρυμμένες λεζάντες. Ειδικά στο ισόγειο. Πιο το νόημα της ανάρτησης λεζάντας στα 2,20m και με βάθος 25cm, ή σε ύψος 30cm και βάθος πάλι 25cm πάνω και κάτω από ράφι αντιστοίχως; Ακόμα και εκεί που οι ταμπέλες άρχιζαν να γίνονται βολικές και ευανάγνωστες, άλλαζαν τοποθέτηση στα επόμενα εκθέματα και έψαχνες να τις βρεις. Σαν κτήριο από την άλλη δε έλεγε και πολλά. Κατασκευή από σκυρόδεμα και κρύσταλλο στο μεγαλύτερο μέρος της με μαρμάρινο δάπεδο χαμηλής ποιότητας το οποίο δύσκολα θα αντέξει το πλήθος των επισκεπτών. Πολύ σωστός και καλά κρυμμένος εξαερισμός αλλά η τοποθέτηση των INOX επικαλύψεων πολύ πρόχειρη και με βουλιάγματα από υπερβολική πίεση. Η εγκατάσταση της οπτικοακουστικής παρουσίασης δεν αξίζει ούτε ματιά να της ρίξεις. Μου άρεσε η ένταση και η επιλογή του σταθερού και χαλαρωτικού μουσικού χαλιού και το φοβερό bar-restaurant με εκπληκτικό service ξενοδοχειακού ύφους και επιπέδου. Οι τιμές λογικότατες με το φραπεδάκι στα 2,20. Αξίζει δηλαδή να πληρώσεις 1 ευρώ είσοδο και άλλα 2,20 και να πας καρφωτός να απολαύσεις τη θέα.
