Movie Remakes

Κάπου στα μέσα του 2007 είχε βγει το ισπανικό REC με πολύ καλή ηθοποιία και άψογη τεχνική λήψης. Τα αμερικανάκια το γύρισαν σε remake shot for shot ένα χρόνο μετά (Quarantine) με απίστευτη αποτυχία σε όλους τους τομείς παρά το υψηλό budget. Δηλαδή όταν γυρνάς ένα shot for shot, πόσο μαλάκας πρέπει να είσαι για να τα σκατώσεις; Με αυτή την απορία έκατσα να δω και το remake του The Postman Always Rings Twice (1981) του Bob Rafelson με τον Jack Nicholson και την Jessica Lange. Δε φτάνει καν τον ερωτισμό, το χτίσιμο και τη διάλυση της σχέσης των πρωταγωνιστών της πρώτης ταινίας του 1946 που είχε σκηνοθετήσει ο Tay Garnett. Ο Jack Nicholson με το νυσταγμένο βλέμμα του δε φτάνει κάν τον αυθορμητισμό του John Garfield και η Lana Turner ήταν πολύ πιο κορμί από τη Jessica Lange. Η σκηνοθεσία δεν μπορούσε να εστιάσει, τα κομμάτια της ταινίας φαίνονταν ασύνδετα και άναρχα δομημένα. Πολύ κρίμα για μια τέτοια ταινία. Αντίθετα το φετινό remake του φοβερού The Last House on the Left (1972) δεν ήταν τόσο μεγάλη αποτυχία και μπόρεσε να σταθεί κάπως. Σε καμία περίπτωση όμως δε φτάνει την αγωνία και τον τρόμο του πρώτου.